Terug met het vliegtuig

Zondag 10 augustus, Vladivostok 7.00 uur a.m.

Vandaag wordt het ook weer leuk: ik vlieg met de zon mee terug en zal zodoende 24 uur achter elkaar de zon kunnen blijven zien.

Vanuit mijn hotelkamer kan ik de oceaan zien liggen, met grote containerschepen op de rede, zoals dat zo mooi klinkt. Andre, de chauffeur, zal me om 10 uur 'sharp' zoals hij zei, ophalen. Bij de receptie is het niet druk, dus ik sta al om 9.45 uur buiten. Om 10.15 uur nog geen Andre. Ik weet niet hoe lang het rijden is naar het vliegveld. Dus dan maar de plaatselijke reisagent gebeld. Zij heeft 4 tel.nummers, maar 3 zijn niet in gebruik en het 4e, van het reisagentschap hier, wordt niet opgenomen. Tiara Tours heeft ook een 24/7 noodnummer. Het is in Nederland nu bijna half 2 's nachts, maar ik ga ze toch maar bellen. Prima, ze zullen het checken en me terugbellen. Volgens hen word ik om 11 uur opgehaald. En dat klopt ook, Andre verschijnt keurig op tijd. Vanuit Vladivostok is er een prachtige highway, soms zelfs door de 'bergen' uitgehakt. Kilometers lang kan je de stad zien liggen. Een schitterend gezicht. Vladivostok heeft een compleet nieuw vliegveld en ik moet nu inchecken voor een domestic flight. Dit stuk ga ik met Aeroflot vliegen. Mijn eerdere ervaring kennen jullie bijna allemaal wel: bij het opstijgen begon de vloer omhoog te komen, vlogen de lockers open en viel er bagage uit en waren sommige stoelen zonder seatbelts. 

Maar nu: een grote Boeing 777-300 met ruimte voor 420 passagiers: 3 stoelen links en rechts en dan nog 4 in het midden. Als zo'n kist opstijgt, tilt hij dus wel eventjes 315.000 kg op. Niet te geloven, toch? En alles ziet er perfect uit: het personeel met veel oranje in het uniform, gloednieuwe spullen enz. En dan de service: als je om thee vraagt, kan je kiezen uit black of green tea. Tot mijn verrassing krijg ik zelfs een vega-maaltijd aangeboden. Compleet up-to-date dus. 

Wat een tegenstelling met KLM later, op de vlucht van Moskou naar Amsterdam. Als je om thee vraagt, krijg je thee uit een kan, waar ze 5 zakjes in hebben gedaan, dus ALTIJD black tea. 

Wat ik me gelukkig niet al te vroeg realiseerde, is dat op de ticket de vlucht van Vl. naar Moskou van 14.15 tot 16.00 uur zou duren. Ja, local time natuurlijk. Dus ik zit ruim 9!! uur alleen al op dit eerste stuk in het vliegtuig. Suffie, denk ik, je zit bijna in Japan en daar doe je echt iets meer dan 2 uurtjes over..... 

In Moskou moet ik inchecken voor een internationale vlucht. Bij de balies staan mensen hun koffers helemaal met plastic te wrappen. Nou, ik doe er niet aan mee; zonder al dat plastic straal je uit, dat jouw koffer juist niet iets interessants bevat en idd op Schiphol is hij gewoon netjes dicht gebleven.

Het lijkt wel, of de bewegwijzering hier hetzelfde is al die van Schiphol. Gelukkig ook Engelse teksten. Maar cutterdecut, ik moet van platform D naar E en op de kaart zag het er zo logisch uit. Gelukkig heb ik in totaal 2 overstapuurtjes, dus rustig blijven. Bij de incheckbalie gebaart de steward, dat ik het label van mijn VL.-M-vlucht van mijn koffer af moet halen, en ook nog een stickertje. Hij blijft gewoon zitten kijken. Zal wel niet van de Arbo mogen, zeker? Al die domme reizigers ook ;-). Dan door de douane. Ze bestudeert mijn ticket heel erg lang ( ik gebaar mensen achter mij, dat ze maar naar het andere loket moeten). Ze schudt haar hoofd en gaat een collega raadplegen. Ja, denk ik, ik heb toch niet 3 weken in de trein gezeten, waar alles gladjes verliep, om me nu voor een vlucht weg te laten sturen. Ik haal alle treintickets tevoorschijn en probeer uit te leggen, dat ik met de trein Rusland ben binnen gekomen. De dame belt ook nog maar weer eens even in het rond en bestudeert dan weer mijn ticket. Kijkt me nog eens indringend aan en dan zet ze een stempeltje op mijn visum. He he, gelukt. Keurig op tijd op Schiphol geland, waar Dolf, Marcía en Thorsten me op komen halen. Mijn kinderen zijn nu zelf op vakantie en ik app, dat ik weer veilig thuis ben. 

Ik ga mijn reisblog nog wel afmaken, dus wie wil kan mijn verhalen nog blijven lezen. Maar nu weten jullie alvast dat ik weer veilig thuis ben. Kus!