Trein van Jekaterinburg naar Novosibirsk

Afscheid maar weer van Lydia. Konstantin komt me ophalen; nog even 2 andere gasten ophalen en dan naar het treinstation. Het is een Duits stel: Vanessa en Christian. We blijken in dezelfde coupé te zitten met Yarouslav, een vriendelijke Rus. Dit blijkt een oude trein te zijn, alles ok, maar nog met zo'n toilet, waarvan je de pedaal moet intrappen en dat dan alles op het spoor wordt geloosd. 20 km voor en na de stations gaan ze dan ook op slot.

Trouwens, de andere Nederlandse reiziger, die dezelfde reis zou maken, blijkt om persoonlijke redenen zijn reis geannuleerd te hebben. 

Konstantin, die in de gemeenteraad zit, heeft niet alleen voor de Rode Lijn gezorgd, maar ook dat er tenminste 1 regeltje in het Engels op de borden van het treinstation vermeld staat. 

We moeten naar perron 1, het enige waarvoor je de trap op moet. C & V zeulen zich een bult met al hun bepakkingen; zij gaan naar Being. 

Even buiten Jekat. beginnen de bossen weer. Zou het zo tot aan Vladivostok zijn:-)?

Wat leven de mensen hier ver van de woelige wereld. Houten huisjes, af en toe een auto, nog steeds gruis- of blubberwegen, nergens TV. Af en toe lopen vrouwen bessen te plukken, een stelletje zit te picknicken, een man op de tractor die een pad langs de trein openhoudt, een koe aan een touw, en het enige dat raast is de trein. 

 V & C  en ik wisselen onze ervaringen uit. En ik lees Milda, van Konsalik, een liefdesavontuur in de Transsiberië Express Daar gaat het er heftig aan toe; er wordt zelfs een moord gepleegd, maar ook veel humor. Wie het wil lezen, laat maar horen.  

We staan o.a. stil op het station van Omsk. Zachtjes zing ik het Wolgalied van drs. P. Op het perron verkopen vrouwen rood fruit, of gedroogde makreel, stukken komkommer, gekookte eieren, broodjes gevuld met ?? Ik koop maar een zakje gekookte aardappelen met knoflook en kruiden. Ze zijn nog warm. 

Verder maar weer. Je moet zelf de trein in de gaten houden, hij geeft geen vertreksein. 

Taiga of Boreaal Woud is een bioom dat wordt gekenmerkt door uitgestrekte, koude en vochtige naaldwouden. Het Russische woord тайга́, dat naaldwoud betekent, is afkomstig uit het Mongools.

De gebieden die met taiga worden aangeduid vormen samen het grootste bosgebied op aarde: het omvat grote delen van Scandinavië, Canada en Rusland. Het is het noordelijkste gebied waar bomen, en de soorten die daarvan afhankelijk zijn, kunnen overleven.

Tachtig procent van de bomen in de vochtige bosgebieden van de taiga bestaat uit dennen, sparren, zilversparren en lariksen; bomen die in tegenstelling tot de meeste loofbomen uitstekend tegen de strenge winters bestand zijn. Echter ook loofbomen als berken, enkele soorten populier, wilgen en lijsterbes komen er voor.