Jekaterinburg 3

Ik zal jullie verder alle gesloten musea besparen. Maar waar wat wel open was: Church of the Blood and all Saints. De Romanovs, tsaar Nicholas, zijn vrouw Alexandra en hun 4 dochters, 1 zoon, waren in april 1918, naar Jekat.burg gebracht, waar ze in het huis van een rijke handelsman gevangen werden gehouden. Op 16 juli werden ze in de kelder neergeschoten. De lichamen werden naar een mijn op 40 km van Jekat.burg gebracht. Daar heeft men geprobeerd alles te vernietigen (onherkenbaar verminkt, met petroleum overgoten en verbrand), een klus van 3 dagen. Natuurlijk is dit uitgekomen en zijn 5 man geëxecuteerd. De overblijfselen van de Romanovs zijn uiteindelijk in 1998 in St Petersburg in de Peter and Paul Cathedral bijgezet. Boris Yeltsin heeft de eerste officiële verontschuldiging gegeven en verklaard dat het een van de meest schaamtevolle bladzijden in de geschiedenis zijn. 

In de  kathedraal vertellen foto's, iconen en persoonlijke bezittingen dit trieste verhaal. Er hangen ook veel andere gouden iconen en er staan veel standaards waar mensen een kaarsje branden. Zoals altijd op mijn reizen, brand ik hier een kaarsje voor Beppie. Foto's maken mag niet, een kerel zit naar een scherm met camera's te kijken.

Een eind verder de stad in staat een monument: Black Tulip Memorial. Temidden van de namen van honderden gevallenen, zit een soldaat, zijn geweer voor zich, het hoofd in de schoot. Leren we dan nooit? 

Wat verderop ga ik iets eten in het 'CCCP'restaurant. Een origineel Sovjet-restaurant, waar ze een uitstekende kok hebben. 

Tijd om terug te gaan; de rode lijn volgen tot aan Lenin. Daar spreek ik 2 meiden. De ene is lerares Engels aan een middelbare school. Ik moet aan de overkant zijn. Ik vraag voor de zekerheid nog eens aan een paar jongens welke bus ik moet hebben. Als deze later aan komt rijden, komen ze terughollen en checken even bij de conductrice of het klopt. Als ik wegrijd zwaaien ze nog even. 

De bus blijkt niet bij dezelfde halte te stoppen en ik vraag aan een man achter de kinderwagen of ik zo goed loop (de conductrice had me op tijd gewaarschuwd en gewezen: steeds maar rechtdoor ). De man tikt het adres van Lydia op zijn mobiel in en laat me zien hoe ik moet lopen: 'only 10 minutes'.  Dit weerspreekt dus de opmerking van Iet over het gedrag van Russen, in het buitenland. Maar ja, denk maar eens aan Nederlanders op vakantie in het buitenland, Chersonissos bijv.