Alexis

Geen idee of jullie dit interessant vinden? Anders dan maar voor mijn reisblog...

We zitten samen dus zo'n 24 uur in de trein. Eindeloze berkenbossen met af en toe naaldbomen. Soms een dorpje met houten huisjes, geplaveid met gruis of een karrespoor. Niet veel auto's te zien. Ik weet zeker, dat deze mensen nog geen internet hebben. Alle daken zijn afgedekt met golfplaat, sommige hebben een vrolijke kleur blauw. Rusland is ook zo groot. Hoe lang zal het duren voordat het hele land internet heeft. Als er niet eerst belangrijkere zaken geregeld zijn, zoals goede wegen! 

Alexis vertelt dat een huis kopen in Moskou per m2 gaat. Kost zo'n € 5000,- per m2. Dan zou mijn flat dus een half miljoen kosten. Maar een huurhuis wordt per aantal kamers berekend. 

Zorg voor ouderen. Al eeuwen zorgen de kinderen voor hun ouders als ze oud zijn. Ze wonen dan bij hun kinderen in. Hij vindt het bijna crimineel om je ouders in een verpleeghuis te stoppen. 

Af en toe kijken we naar een film. Het zijn allemaal beroemde films en Alexis ligt af en toe in een deuk. 

Ik krijg ook nog wat tips over welke wodka de beste is en zo. En wat ik zeker in Vladivostok moet eten: Butterbrot: besmeerd met een dikke laag boter en belegd met rode kaviaar. Zwarte is ook voor de Russen niet meer betaalbaar. 

En ik moet zeker naar Cuba; hij is er twee keer geweest en vond het te gek. 

In deze trein is een restauratiewagen en ze hebben er vurrukkulluk eten. Natuurlijk, zegt Alexis, ze hebben een echte keuken aan boord, niet zoals in een vliegtuig. 

Opvallend is, dat als er al mensen met kleine kinderen reizen, je ze amper hoort of ziet. Ze worden in de coupé bezig gehouden. 

Als we Jekaterinburg naderen, komt de superintendent herself vragen of er nog klachten waren en noteert ze.  Kom daar eens om bij de NS! 

En ja hoor, wederom, op de minuut, rijden we het station van Jekaterinburg binnen.

Onderweg was er een toilet verstopt. Dan stappen werklui in en die rijden mee totdat het gefixt is, want de trein rijdt op tijd!