Geschiedenis van de Trans-Siberische Spoorlijn - 1

De eerste spoorlijn die gebouwd werd, was een privélijn voor Tsaar Nicolaas I die van zijn zomerpaleis te Tsarkoye Selo (Pushkin) naar Pavlovsk en later naar St Petersburg liep, een afstand van 23 km. Deze werd geopend in 1836. De Tsaar was erg onder de indruk van dit nieuwe transportmiddel en liet in de komende 30 jaar spoorwegen aanleggen in Europees Rusland. Siberië echter was te ver weg en omdat er alleen mensen gedwongen naar toegingen, niet interessant. Traditionele vervoersmiddelen (postkoets, sleden) voerden toch wel de behoeften van de Tsaar aan (goud en bont). 

De eerste plannen voor Siberië kwamen van een buitenlander, een ingenieur, die excentrieke ideeën en een ongelukkige naam had! Zodoende is Mr Dull de geschiedenisboeken in gegaan die als eerste serieus voorstelde een lijn aan te leggen van Perm naar de Stille Oceaan. De rijtuigen zouden dan door paarden getrokken worden, want die waren er genoeg in die tijd. Hij heeft zijn plannen formeel voorgelegd aan de Minister van Wegen en Communicatie, maar die, dat zal je wellicht niet verbazen, wees ze af (als je meer wilt weten, kan je op Mr Dull googlen, interessant). 

East Chinese Railway (1897-1901). Onderzoek bracht uit, dat de Amur Railway tussen Sretensk en Khabarovsk te duur zou zijn, vanwege het bergachtige terrein (en het bijna permanent bevroren land) en de explosieven die nodig zouden zijn. Daarom schonk de Russische regering in 1894 China een enorm budget om hun schulden aan Japan af te lossen. In ruil daarvoor werd er een geheim verdrag getekend, dat Rusland toestond een spoorlijn te bouwen tussen de Transbaikal-regio en Vladivostok, over Chinees terrein en dat van Mantsjoerije. 

Het grootste gedeelte van de Trans-Siberische Spoorweg werd zonder grote machines gebouwd, met niets anders dan houten shovels! Ondanks dat presteerden ze het om per dag zo'n 4 km aan te leggen. De meeste werklui moesten 'geïmporteerd' worden, omdat de boeren al volledig ingezet waren om het land te bebouwen. Zij kwamen dan ook niet alleen vanuit het Europese Rusland, maar ook zelfs uit Italië en Turkije. Chinese koelies werden ook aangetrokken, maar men vond ze onbetrouwbaar en ze waren bang voor de Amur-tijgers, die volop in de regio aanwezig waren. 

De regering zette dan ook gevangenen in, die in ruil voor hun werk aan de spoorlijn, vermindering van gevangenisstraf kregen. Ze werden betaald met 25 kopeken per dag (een vierde Roebel) en 8 maanden werken aan de spoorlijn reduceerde de gevangenisstraf met 1 jaar. 

Ondanks de grote aanwezigheid van hout, ontdekten de ingenieurs, dat dit hout niet geschikt was en moest het van grote afstand geïmporteerd worden. De rails kwamen uit Europees Rusland en soms zelfs uit Engeland, wat zo'n 2 maanden duurde.

Toen de lijn tussen St Petersburg en Moskou gebouwd zou worden, trok de Tsaar een rechte lijn tussen deze steden en zei, dat het zo gebouwd moest worden, waardoor er aan veel steden voorbij werd gegaan. Voor de Trans.Sib. zei hij, dat die zo goedkoop mogelijk gebouwd moest worden, waardoor de lijn op sommige stukken nogal draait en kronkelt, want dure tunnels uithakken moest vermeden worden. Er waren ook nogal wat problemen om de rails in de steppen aan te leggen, en in de taiga's waren niet alleen de bossen ondoordringbaar, maar moerassig in de zomer en bevroren tot in juli. De rails moesten dan ook vaak eerst met vuren verhit worden, voordat ze aangelegd konden worden. Hierdoor kon er eigenlijk maar 4 maanden per jaar aan de spoorweg gebouwd worden. 

Voor de arbeiders waren de condities niet veel beter dan in de gevangenis. Ver van huis, geïsoleerd, vieze hutten. Winters duurden erg lang en waren extreem koud. De zomers brachten wat verbetering, maar het stikte er dan van de zwarte vliegen en muskieten in de moerassen van de taiga. Er waren talrijke uitbraken van koorts, cholera en builenpest. Ook waren er rovers en bandieten die opereerden in groepen van zo'n 700 man. 

Ook waren er verschillende tegenslagen die niemand had kunnen voorzien: in juli 1897 vernietigden/beschadigden diverse overstromingen zo'n 300 km van de spoorlijn rond het Baikalmeer. Deze schade alleen al werd geschat op zo'n 6 miljoen roebel. In andere gebieden ontstonden aardverschuivingen door hevige regenval.